kam kohe pa e pare, nuk di ku do jete,
at vjeshte te brishte dhe zerin e saj si kristal…
mes zerave te dimrit, mundohem ti flas
as vet nuk e di, pse lodhem ta gjej,
ende ndjej, ndonese ka shume akull mes nesh.
kjo vjeshte e heshtur, dimrin se fsheh.
se dielli ndricon prape dhe shiu pushon,
nuk di zemra e saj,nga dhimbja renkon,
gjithshka do ta falja qe hapat e saj,te trokisnin prape te une(te une)
ende syte e tu,kane ca lote te pathare
si fshin dot e dashur,ndonse jemi larg…
dhe kurre mos mendo,vetem,sje ne kte bote
sepse ti ke nje njeri…qe te do
as vete nuk e di,pse lodhem ta gjej
ende ndjej,ndonese ka shum akull mes nesh
kjo vjesht e heshtur,dimrin se fsheh…
ne zemren time,dimri dhe vjeshta me thone per ty
jo mos kerko tjeter njeri
se dielli ndricon prap dhe shiu pushon
nuk di zemra e saj,nga dhimbja renkon
dhe kurr mos mendo,vetem,sje ne kte bote
sepse ti ke nje njeri…qe te do